OPKLADA I KOCKA
Allah subhanehu ve te’ala u suri Maide 90 kaže: “O vjernici, vino i kocka i strelice za gatanje su odvratne stvari, šejtanovo djelo; zato se toga klonite da biste postigli što želite.”
U džahilijjetu su ljudi upražnjavali kockanje, a jedan od najpoznatijih načina je bio da je u mužjaku deve učestvovalo 10 osoba, zatim bi udarali sa kamenom. Ovo je vrsta kocke. Sedmorica bi uzimala određene različite dijelove, a trojica ne bi uzimala ništa. U našem vremenu ima više načina kocke od kojih su najpoznatiji:
- lutrija – najjednostavniji način lutrije je kupovanje tzv. “srećki” sa brojevima koji treba da se izvuku, a dobitnicima se daju nagrade koje su mnogobrojne i različite. Ovo je zabranjeno, iako ga oni nazivaju dobrotvornim.
- Kupovanje robe u čijoj se unutrašnjosti nalazi nešto nepoznato ili prilikom koje se dobije broj koji će biti u konkurenciji za izvlačenje i određivanje dobitnika nagrada.
- Sklapanje ugovora osiguranja života, prevoznih sredstava, roba protiv požara, sveukupno osiguranje protiv nekog ili za nekog, kao što pojedini pjevači osiguravaju svoje glasove.
Sve vrste klađenja spadaju u kockanje. U naše vrijeme se osnivaju klubovi samo za kockanje. U kockanje spada i klađenje na nogometne utakmice i sve što je ovome slično.U nekim igračnicama i centrima za odmor postoje vrste igara koje su zasnovane na ideji kockanja kao što su određena takmičenja. Što se tiče ovih takmičenja i pobjeda dijele se u tri vrste:
- ono u čemu je šerijatska nagrada, a dozvoljeno je i sa nagradom i bez nje. Ovdje spada takmičenje deva, konja, bacanje i gađanje, kao i takmičenje znanja (npr. učenje Kur’ana napamet).
- ono što je samo po sebi dozvoljeno kao što su nogometne utakmice ili takmičenja u trčanju koja su lišena zabrana od kojih su gubljenje namaza i otkrivanje stidnih mjesta. Sve ovo je dozvoljeno i bez nagrade.
- ono što je samo od sebe zabranjeno ili je povezano sa zabranjenim, kao što su takmičenja razvrata za izbor za miss ljepote, boks mečevi koji su puni udaraca u lice, a udarci u lice su zabranjeni, zatim borbe bodenja volova, borbe pijetlova i sl.
KRAĐA
Allah subhanehu ve te'ala u suri Maide 38 kaže: “Kradljivcu i kradljivici odsijecite ruke njihove, neka im to bude kazna za ono što su učinili i opomena od Allaha! A Allah je silan i mudar.”
Od najvećih krađa jeste krađa hadžija Allahove subhanehu ve te'ala kuće. Ova vrsta kradljivaca ne poštuje težinu Allahovih subhanehu ve te'ala granica u i oko najboljeg mjesta na Zemlji. Resulullah sallallahu alejhi ve sellem u priči o namazu za vrijeme pomračenja Sunca kaže: “Došli su sa vatrom, a vi ste me vidjeli kada sam zakasnio bojeći se da me ne dodirne njen val vrućine sve dok u njoj nisam vidio vlasnika kukastog štapa kako vuče leđa u vatri, a potkradao je hadžije sa svojim štapom, pa ako ga primijete kaže: “Zaista sam obješen o svoj štap, a ako bude zapostavljen ode s njim.”[1]
Od najvećih krađa je i krađa društvene imovine. Neki koji to rade kažu: “Krademo kao što drugi kradu od nas”, a ne znaju da je to krađa svih muslimana, jer je društvena imovina vlasništvo svih muslimana.
Drugi kradu nevjernike pod izgovorom da su nevjernici, a ovo nije ispravno, jer nevjernici čije je uzimanje imovine dozvoljeno su oni koji se bore protiv muslimana. Pod ovaj pojam ne ulaze sva preduzeća nevjernika, kao ni svi pojedinci.
Jedan od načina krađe je i džeparenje ili ulazak u tuđe kuće kao gost radi krađe ili krađa torbi svojih svojih gostiju ili ulazak u radnje i skrivanje robe u torbe i ispod odjeće.
Pojedinci smatraju lahkom krađu sitnih i jeftinih stvari, a Resulullah sallallahu alejhi ve sellem je rekao: “Allah je prokleo kradljivca, ako ukrade jaje sječe mu se ruka, ako ukrade konopac sječe mu se ruka.”[2]
Svako onaj ko ukrade nešto od njegovog vlasnika neophodno je da ukradeno vrati i da se pokaje Allahu subhanehu ve te'ala svejedno da li je ukradeno vratio tajno ili javno, lično ili posredno. Ako nije bio u mogućnosti da dođe do vlasnika imetka ili njegovih nasljednika uz sav napor koji je uložio u traženju podijeliće imetak ili njegovu vrijednost u ime vlasnika kojeg je pokrao.
UZIMANJE MITA I NJEGOVO DAVANJE
Davanje mita sudiji ili vladaru u cilju iskrivljavanja istine i pronalaženja laži je prekršaj, jer vodi ka nasilju u presudi, nepravdi prema vlasniku istine i širenju nereda.
Allah subhanehu ve te'ala u suri Bekare 188 kaže: “Ne jedite imovinu jedan drugoga na nepošten način i ne parničite se zbog nje pred sudijama da biste na grješan način i svjesno dio tuđe imovine pojeli!”
Prenosi se od Ebu Hurejre radijallahu anhu - merfuan: “Allah je prokleo onog ko daje i onog ko prima mito prilikom presude.”[3]
Mito se raširilo u našem vremenu tako prostranim širenjem da je prihod od njega veći od plata službenika.
Naprotiv postao je poglavljem kod uspostavljanja pravila mnogih preduzeća sa adresama stavljenim u koverte, a mnogi poslovi niti se započinju, niti završavaju bez njega.
U ovome najveću štetu trpe siromašni, a mnogi ugovori su obataljeni upravo radi mita. Također je uzrok za kvarenje odnosa potražioca rada i vlasnika rada, dobra usluga se ne pruža osim onome ko daje mito. Usluga je nekome loša, ili je zakasnio ili je zanemaren, a vlasnici mita koji su došli poslije njega završili su posao mnogo prije njega. Zbog mita mnogo sredstava na koja imaju pravo radnici odlaze u džepove delegata prodaje i kupovine. Zbog ovoga i svega drugog ne treba se čuditi što Resulullah sallallahu alejhi ve sellem moli za učesnike u prvom prekršaju da ih Allah subhanehu ve te'ala udalji od Svoje milosti. Prenosi se od Abdullaha ibn Amra radijallahu anhu da je Resulullah sallallahu alejhi ve sellem rekao: «Allahovo prokletstvo je na onoga ko daje i na onog ko uzima mito.»[4]
__________________________________________________________________________________
[1] Bilježi ga Muslim br. 904.
[2] Bilježi ga Buhari u Fethul Bariju 81/12.
[3] Bilježi ga Imam Ahmed 387/2, a nalazi se i u Sahihul Džamiu 5069.
[4] Bilježi ga Ibn Madždže 2313, kao i u Sahihul Džamiu 5114.
Allah subhanehu ve te’ala u suri Maide 90 kaže: “O vjernici, vino i kocka i strelice za gatanje su odvratne stvari, šejtanovo djelo; zato se toga klonite da biste postigli što želite.”
U džahilijjetu su ljudi upražnjavali kockanje, a jedan od najpoznatijih načina je bio da je u mužjaku deve učestvovalo 10 osoba, zatim bi udarali sa kamenom. Ovo je vrsta kocke. Sedmorica bi uzimala određene različite dijelove, a trojica ne bi uzimala ništa. U našem vremenu ima više načina kocke od kojih su najpoznatiji:
- lutrija – najjednostavniji način lutrije je kupovanje tzv. “srećki” sa brojevima koji treba da se izvuku, a dobitnicima se daju nagrade koje su mnogobrojne i različite. Ovo je zabranjeno, iako ga oni nazivaju dobrotvornim.
- Kupovanje robe u čijoj se unutrašnjosti nalazi nešto nepoznato ili prilikom koje se dobije broj koji će biti u konkurenciji za izvlačenje i određivanje dobitnika nagrada.
- Sklapanje ugovora osiguranja života, prevoznih sredstava, roba protiv požara, sveukupno osiguranje protiv nekog ili za nekog, kao što pojedini pjevači osiguravaju svoje glasove.
Sve vrste klađenja spadaju u kockanje. U naše vrijeme se osnivaju klubovi samo za kockanje. U kockanje spada i klađenje na nogometne utakmice i sve što je ovome slično.U nekim igračnicama i centrima za odmor postoje vrste igara koje su zasnovane na ideji kockanja kao što su određena takmičenja. Što se tiče ovih takmičenja i pobjeda dijele se u tri vrste:
- ono u čemu je šerijatska nagrada, a dozvoljeno je i sa nagradom i bez nje. Ovdje spada takmičenje deva, konja, bacanje i gađanje, kao i takmičenje znanja (npr. učenje Kur’ana napamet).
- ono što je samo po sebi dozvoljeno kao što su nogometne utakmice ili takmičenja u trčanju koja su lišena zabrana od kojih su gubljenje namaza i otkrivanje stidnih mjesta. Sve ovo je dozvoljeno i bez nagrade.
- ono što je samo od sebe zabranjeno ili je povezano sa zabranjenim, kao što su takmičenja razvrata za izbor za miss ljepote, boks mečevi koji su puni udaraca u lice, a udarci u lice su zabranjeni, zatim borbe bodenja volova, borbe pijetlova i sl.
KRAĐA
Allah subhanehu ve te'ala u suri Maide 38 kaže: “Kradljivcu i kradljivici odsijecite ruke njihove, neka im to bude kazna za ono što su učinili i opomena od Allaha! A Allah je silan i mudar.”
Od najvećih krađa jeste krađa hadžija Allahove subhanehu ve te'ala kuće. Ova vrsta kradljivaca ne poštuje težinu Allahovih subhanehu ve te'ala granica u i oko najboljeg mjesta na Zemlji. Resulullah sallallahu alejhi ve sellem u priči o namazu za vrijeme pomračenja Sunca kaže: “Došli su sa vatrom, a vi ste me vidjeli kada sam zakasnio bojeći se da me ne dodirne njen val vrućine sve dok u njoj nisam vidio vlasnika kukastog štapa kako vuče leđa u vatri, a potkradao je hadžije sa svojim štapom, pa ako ga primijete kaže: “Zaista sam obješen o svoj štap, a ako bude zapostavljen ode s njim.”[1]
Od najvećih krađa je i krađa društvene imovine. Neki koji to rade kažu: “Krademo kao što drugi kradu od nas”, a ne znaju da je to krađa svih muslimana, jer je društvena imovina vlasništvo svih muslimana.
Drugi kradu nevjernike pod izgovorom da su nevjernici, a ovo nije ispravno, jer nevjernici čije je uzimanje imovine dozvoljeno su oni koji se bore protiv muslimana. Pod ovaj pojam ne ulaze sva preduzeća nevjernika, kao ni svi pojedinci.
Jedan od načina krađe je i džeparenje ili ulazak u tuđe kuće kao gost radi krađe ili krađa torbi svojih svojih gostiju ili ulazak u radnje i skrivanje robe u torbe i ispod odjeće.
Pojedinci smatraju lahkom krađu sitnih i jeftinih stvari, a Resulullah sallallahu alejhi ve sellem je rekao: “Allah je prokleo kradljivca, ako ukrade jaje sječe mu se ruka, ako ukrade konopac sječe mu se ruka.”[2]
Svako onaj ko ukrade nešto od njegovog vlasnika neophodno je da ukradeno vrati i da se pokaje Allahu subhanehu ve te'ala svejedno da li je ukradeno vratio tajno ili javno, lično ili posredno. Ako nije bio u mogućnosti da dođe do vlasnika imetka ili njegovih nasljednika uz sav napor koji je uložio u traženju podijeliće imetak ili njegovu vrijednost u ime vlasnika kojeg je pokrao.
UZIMANJE MITA I NJEGOVO DAVANJE
Davanje mita sudiji ili vladaru u cilju iskrivljavanja istine i pronalaženja laži je prekršaj, jer vodi ka nasilju u presudi, nepravdi prema vlasniku istine i širenju nereda.
Allah subhanehu ve te'ala u suri Bekare 188 kaže: “Ne jedite imovinu jedan drugoga na nepošten način i ne parničite se zbog nje pred sudijama da biste na grješan način i svjesno dio tuđe imovine pojeli!”
Prenosi se od Ebu Hurejre radijallahu anhu - merfuan: “Allah je prokleo onog ko daje i onog ko prima mito prilikom presude.”[3]
Mito se raširilo u našem vremenu tako prostranim širenjem da je prihod od njega veći od plata službenika.
Naprotiv postao je poglavljem kod uspostavljanja pravila mnogih preduzeća sa adresama stavljenim u koverte, a mnogi poslovi niti se započinju, niti završavaju bez njega.
U ovome najveću štetu trpe siromašni, a mnogi ugovori su obataljeni upravo radi mita. Također je uzrok za kvarenje odnosa potražioca rada i vlasnika rada, dobra usluga se ne pruža osim onome ko daje mito. Usluga je nekome loša, ili je zakasnio ili je zanemaren, a vlasnici mita koji su došli poslije njega završili su posao mnogo prije njega. Zbog mita mnogo sredstava na koja imaju pravo radnici odlaze u džepove delegata prodaje i kupovine. Zbog ovoga i svega drugog ne treba se čuditi što Resulullah sallallahu alejhi ve sellem moli za učesnike u prvom prekršaju da ih Allah subhanehu ve te'ala udalji od Svoje milosti. Prenosi se od Abdullaha ibn Amra radijallahu anhu da je Resulullah sallallahu alejhi ve sellem rekao: «Allahovo prokletstvo je na onoga ko daje i na onog ko uzima mito.»[4]
__________________________________________________________________________________
[1] Bilježi ga Muslim br. 904.
[2] Bilježi ga Buhari u Fethul Bariju 81/12.
[3] Bilježi ga Imam Ahmed 387/2, a nalazi se i u Sahihul Džamiu 5069.
[4] Bilježi ga Ibn Madždže 2313, kao i u Sahihul Džamiu 5114.
